a poem.

the house of northern lights

mościce walk home

czy to gwiazdy czy spadające liście z drzew?

of the hardest dimension fog

wildflowersness

you will never be an oleander any more

kiedyś patrzyło na nas to samo słońce

szept do ucha mystic baby

zatracam się w szklistym niebie oceanu

czekolada zwana insuliną

kisses from a diary

mama dzwoni a ja naga przecież w domu

pure intense very ready lips

hard lines

zapis jednego spaceru. a w ciągu dnia w mojej głowie rodzi się dziesiątki takich zdań, albo pojedynczych słów. oderwanych od kontekstu, sytuacji, rzeczywistości. często nie wiem co znaczą. dopiero później okazuje się że "hard lines" znaczy "pech".
to tak jakbym dostawała listy bez adresu, ani znaczka, żadnej daty. spaceruję i słyszę jakby ktoś czytał fragmenty takich listów. niezależności języka. od zawsze myślałam w dwóch, prawie jednocześnie, bardziej niż na zmianę.